Kur ishte në kulmin e formës, në 1990, në një intervistë kujtonte veten si djalë i vogël. “Modeli im, – thoshte Lotar Mateus, cituar nga “Guerin Sportivo”, – ishte vëllai im më i madh. Unë nuk doja të bëhesha si ai, doja të bëhesha më i mirë se ai”. Kjo ambicie thuajse e shfrenuar e
Katër skuadra, katër ndeshje, tri fitore dhe asnjë humbje. Bilanc më i mirë se kaq vështirë se mund të mendohej për skuadrat spanjolle në Ligën e Europës, aq më shumë që të katra luajtën jashtë fushe. Sevilja tregoi momentin e rëndësishëm duke hedhur hapin e madh për kualifikimin brenda në Romë ndaj Lacios, me golin
Fundi ishte i vështirë si i shumë njerëzve në moshë disi të shtyrë. Xhixhi Radiçe, një hero i futbollit italian, luftoi me sëmundjen e Alzheimerit derisa u shua me 83 vite mbi supe, duke lënë për kujtim historinë e tij të madhe të topit. Ish-lojtar i Milanit, tri herë kampion i Italisë, pjesë e asaj
Një trajner thoshte sot duke qeshur se, “kur i thua dikujt se kam djalin futbollist, pyetja që të bëjnë është se “me cilin trajner e ke”, dhe pasi ia thua, të përgjigjen “e njoh unë, do që t’i them ndonjë fjalë?”” Një tjetër njeri i futbollit, pak javë më parë, rreshtonte pretendimet që, sipas tij,
Harrojini për një moment gjigandët e tjerë të kontinentit. Që nga 1 janari e deri më sot, viti 2018 është nën shenjën e Juventusit. Edhe pse kampionia e Italisë nuk ka pasur gjithnjë një lojë për të lënë mendjen, sërish ka qenë shumë konkrete dhe efikase, duke fituar e duke mbetur brenda çdo objektivi. Në
“Ditë e re, nafakë e re”, thotë populli, ndërsa 2017-ta për Kristiano Ronaldon është “ditë e re, çmim i ri”. Pasi fitoi 5 trofe kolektivë me Realin, që nga Championsi deri në Kupën e Botës për klubet, ai rreshtoi Çmimin e lojtarit të vitit nga FIFA dhe Topin e Artë të Frans Futbollit, por ja
Mladen Milinkoviç dihej që ishte trajner i mirë. Drejtuesi serb i Kukësit, gjithsesi, e pati shumë të vështirë fillimin dhe u desh java e 7-të që në fushë të dukej skuadra e vërtetë e tij. Suksesi 3-0 në ish-qytetin e tij, Gjirokastër, dhe ndaj ish-ekipit të tij, Luftëtarit, ishte prova e qartë për këtë. Pavarësisht
Kur qeveria shqiptare vendosi të lejonte Partizanin të luante me Oransodën e Kantusë në Kupën e Kampionëve të basketbollit të meshkujve në vitin thuajse të harruar 1968, shumëkush parashikoi një dërrmim të të kuqve. Nja dy vjet më parë, shefi i klubit, Besim Fagu, mori veç djalin e tij, Agim Fagun, dhe i tha se
