Kush e ka fajin, pulat që kakarisin në kotec apo goja “çorape” e Sinan Idrizit, e cila kur hapet shumë, veshët janë pak, por në FSHF mbyllin edhe dyert e dritaret. Njëra apo tjetra, apo të dyja bashkë, Flamurtari është bërë gjahu i preferuar i arbitrave që duket sikur kanë nisur tenderin e gafave më
Panuçi paska vjedhur “magjinë” e De Biazit, përsëri avullon Bekim Balaj
Kur shikon çudirat në listën e Kombëtares, duket sikur akoma nuk ka ikur De Biazi, ose sikur midis dy italianëve ka një pakt sekret që mbahet në këmbë. Edhe Panuçi nuk po tregon çiltersi për të bërë zgjedhje kristiane kur vjen puna për listën e Kombëtares, qofshin ndeshje zyrtare apo miqësore. Në prag të ndeshjes
Ku po shkon.. o Partizani i Moxhit? Kjo është ”parajsa e premtuar”
Partizani në versionin italian “alla Moxhi” nuk ndalet duke koleksionuar zhgënjime dhe humbja e fundit me Kamzën nuk ia ndryshon stilin dhe fytyrën shef Luçianos. Fjalët e tij, pas çdo humbje, sikur mbërrijnë nga një magnetofon që ka ngecur në vend: “ Do të flas me presidentin lidhur me fatin e trajnerit Juliano..” Siç duken
Skënderbeu imiton Kombëtaren me Serbinë, humbje pa lavdi, pa fajtorë !
Më shumë se ndeshjen kemi humbur kokën në Beograd me Partizanin, dhe sipas një stili të njohur për meritë të ekipit Kombëtar, edhe Skënderbeu, humbjen e shpjegon me një stil përralle me të cilën nuk të zë gjumi. Orges Shehi, njeriu që shpesh mban petkun e heroit, pikërisht në qytetin e gabuar, në Beograd, ka
Ata që (nuk) kanë paratë dhe që drejtojnë futbollin!
Në futbollin shqiptar, ashtu si në çdo futboll tjetër, presidentët janë njerëzit kryesorë. Natyrisht, që ata nuk bëjnë dot gola, nuk presin dot penallti, nuk stërvisin dot skemën 4-3-3, apo nuk ngjirren nëpër stadiume, por janë ata që i bëjnë bashkë të gjithë këta “elementë”. Gjithsesi, për fat të keq, jo gjithnjë “tenxherja” e gjen
Thuhej me ironi: Duka fatkeq se s’ka rival! Fati i ndriti: doli Bashkim Fino..
Edhe pse na thonë se futbolli nuk ka kujtesë, le të guxojmë të kujtojmë një nga ato perlat që dëgjohen vetëm kur afron Asambleja e Futbollit : Akoma nuk kane lindur ata burra, që të dalin kundërshtar ndaj presidentit Duka! Ndaj, këto 16 vite, ndeshja e votës ka qënë si një ndeshje e trukuar, ku
Batuta në Vlorë: Ç’të bëri deti, ndërrohet me : Ç’të bën pulat e FSHF-së?
Kjo ishte parrulla më ëmbël që kanë vendosur ndonjëherë tifozët vlonjatë “Pulave u ka hije të kakarisin vetëm në kotec”, dhe përsëri janë dënuar si “gjela”. Komisionet e FSHF-së ekzistojnë me pikatore, por kur zgjohen ama, çohen me një zell patologjik për të dënuar Flamurtarin. Si për faj të oratorive shpartalluese të Sinan Idrizit ndaj
E vranë apo vrau veten arbitri Jemini? Thikën ia futi vetë “mbreti’ Duka
Paskemi qënë mirë kur arbitrat i duronim vetëm për ato që bënin në fushë dhe nuk dëgjonim përralla nw mikrofon apo në gazeta sepse u kishin prerë gjuhën. Mbahet mend rasti unikal dhe s’do të harrohet, kur Enea Jorgji në një ndeshje fatlume, fitoi telebindon pas një beteje që e bëri lesheli, duke eksperimentuar dhe
Teuta dhe Skënderbeu, çfarë iluzioni, i gjalli dhe i vdekuri ndërruan rolet!
Goli me kokë i futbollistit të Teutës, Latif Amadu do të kujtohet si një kartolinë speciale, si një homazh për gjithë sulmuesit që kanë hyrë në histori me kokë dhe jo më këmbë. Ajo goditje mrekulluese mu mbi vijën e 16 metrave , pas një krosimi që nuk ishte shumë pretendues, ishte si një gjest
Goli i Bakajt ndaj Luftëtarit, ftesë për në funeralin e “Fair Play”
Që ne jemi vrasësit e lumtur të lojës së ndershme apo fair-play , goli i parë i Bakajt në portën e Luftëtarit vlen si një prove flagrante. Skena e golit nuk mund të imagjinohet në një vend tjetër të Europës, ku me siguri do të tundeshin themelet morale të një loje, të cilën e vdesim