Nuk mund të quhet rezultat historik. Edhe pse Shqipëria ishte qind për qind dinjitoze ndaj një fuqie të futbollit si Italia, humbja padyshim që nuk ishte sukses. Në histori kemi shumë dinjitet dhe pak pikë në përballje të tilla, mjaft të kujtojmë Gjermaninë Perëndimore në 1967, Spanjën në 1987, katër herë Gjermaninë në vitet 80-të,
Sepse na u kujtua një anektodë me një president të Superligës, fill pas ndeshjes me Spanjën, ku humbja u pagëzua e bukur, pasi në pjesën e dytë i gjalli dhe i vdekuri ndërruan rolet në mirëkuptim. Presidenti i një klubi u kishte thënë futbollistëve të tij, para ndeshjes, disa fjalë muzeale, të padëgjuara më parë:
Sikur Italia të përgjojë komentet tona për humbjen me Spanjën, nuk do të besonte se ka edhe humbje me 3 gola që ngjall ‘krenari”. Ish-trajneri De Biazi, edhe pse në Itali predikon se humbjet janë humbje, nga stoli i Alaveshit na këshillon të mos bëjmë dramë për këtë ndeshje sepse “ Nuk ishte ndeshje e
Nëse do të kujtonim gënjeshtrat e Kombëtares para ndeshjes me Spanjën, se do t’i befasonim meqë ishin me hallet e referendumit, apo se do t’i bënim një nder historik Italisë se Panuçit, vetëm 3 gola në portën tonë janë për t’u puthur. Humbja mund të kishte patur përmasa të tjera nëse Isko me shokë nuk
Në një periudhë ku të gjithë në Spanjë e kanë përqendruar vëmendjen te Pike, ‘La Vanguardia’ fokusohet te trajneri i kombëtares shqiptare, Christian Panuci duke i dedikuar një artikull të tërë. Në kërkim të mirënjohjes së humbur –është titulli I artikullit të La Vanguardias që vendos theksin te prova e zjarrit që do të duhet
Një skuadër e madhe, e ndërtuar për të fituar dhe një tjetër modeste, kuptohet që kryesisht kanë krijuar diferenca për hir të cilësisë së përbërjes, por sidoqoftë kjo nuk është gjithçka. Edhe sjellja me publikun ndikon shumë, që në sytë e të tjerëve, të dukesh më pas me përmasa të konsiderueshme. Spanja është e madhe
E kemi perdorur kete shprehje, qe u kthye ne refren per te gjitha ato rastet kur autoritaret behen qesharak dhe diktues me vetpermbajtje ose jo pavaresisht permasave te topit,qe eshte luajtur ne loje. U bene shume vite tashme, qe topit te lojes sone i paska dale pronari dhe jo pronar dosido, por pronar despot nga
Ka shumë nga ata që kërkojnë një përgjigje se përse Partizani ka bërë startin më të dobët në historinë e tij: 4 ndeshje, asnjë gol dhe asnjë fitore. Kur pyetet trajneri për këtë, ai është gjithnjë diplomat, por gjithsesi vetëm një i “familjes” mund të na shpjegojë se çfarë ndodh brenda të kuqve. Dhe kush
Tamam sikur të ishte skenari i një filmi të regjizorit të paparashikueshëm Hiçkok, kur ndryshe e mendon fundin dhe ..sa hap e mbyll sytë, gjithshka përmbyset në favor të lumturisë. Kështu ndodhi në ndeshjen “triller” Kukësi-Skënderbeu, ku arbitri ose “mrekullia Meta” e dërgoi ndeshjen në buzë greminës dhe kur të gjithë prisnin ta shtynte në
Pak kohë më parë pyetja ishte më e thellë; pse trajneri De Biazi,ai që iku, apo Panuçi, ai që erdhi,nuk e konsideronin Lirdon Latifin si një futbollist me talent për t’i dhënë më shumë hapësirë në Kombëtare. Tani, që e kemi “sistemuar” Latifin” jashtë kampionatit dhe ndërrimet e Panuçit janë larg orbitës sonë, pyetja mbetet
