Ish-trajneri i Kombëtares, Astrit Hafizi, thotë se me ardhjen e presidentit Duka, fjala trajner vendas nuk ekziston më. Kjo është një e vërtetë që nuk diskutohet, por ka edhe një të vërtetë më të madhe, gati e ngirë prej vitesh, sepse trajnerët në kohën e Dukës kanë qënë më shumë gurë shahu, sesa zotër të
Përpara ose pas çdo krize lufte apo humanitare në botë, një zë ngrihet dhe i bën moral njerëzimit. Ky është zëri i Papës së Romës, i cili prej kohësh nuk ka rol në politikën botërore, nuk është palë, ndaj edhe moralizimi i tij pranohet nga të gjithë. Një rol të tillë e mori dje edhe
Kur Flamurtari i shënoi Partizanit me anë të Ribaj, plasi zemërata nga tifozët e Partizanit sa dikush kapërceu edhe gardhin për të ndalur festimin me krekosjen e njohur..vlonjate! Kur Flamurtari i shënoi javën e kaluar Teutës , tamam golin e dytë , ishte trajneri Shkëmbi që gjestikuloi zhgënjimin e tij, ndërkohë që futbollistët e Flamurtarit
Kur Partizani humbi “madherishëm’ me Luftëtarin duke e mbushur “kupën”, askush nuk guxoi të shkonte me vrap tek tifozët për t’i përshëndetur, dhe jo e jo, por për t’i kërkuar një falje të madhe! Humbjet dhe fitoret na ndryshojnë sjelljen, madje zbulojnë se për humbjet duket sikur faji vjen nga qielli, kurse për fitoret…heronjtë dalin
Dikur, ishte një skeç i Estradës së Fierit, që bënte fjalë për kohën e luftës në Shqipëri. Thelbi i skeçit ishte që lufta ishte bërë kaq e ngatërruar saqë nuk po merreshin vesh miqtë dhe armiqtë, dhe një batutë ishte e tillë: “Partizani ishte veshur si partizan, që ta merrin për ballist”. i tillë është
Sepse na u faneps Kamza këtë javë, ku portat e Superligës u bënë si..fizarmonikë!. E dënuan në emër të dhunës Kamzën, madje thanë se të keqen e mori me vete, por dhuna u bë edhe më potente pas përjashtimit të tyre të pashembullt. Dhe mynyja e dhunës, si për inat të shefave në zyra ..
Deklarata e trajnerit Ardi Mema, nëse do të ishte thënë në ndonjë kampionat me cipë morale, mund të ishte akuzuar për overdozë racizmi, kurse në Superligë, në “xhunglën e mëkatit”..lejohen të gjitha. Fjalët e Memës shpojnë lart dhe poshtë: “ Ndeshjet e kampionatit vendosen nëpër tavolina. Le të kënaqen provincialët”. Në mes të një teatri
Ndërsa shkruhen këto rreshta, diku ndoshta mendohet një “episod” tjetër. Superliga shqiptare e ka harruar misionin e saj kryesor, pikërisht futbollin, por ama po tejkalon “planin e dhunës”. Sipas një analize, këtë sezon kanë ndodhur 10 incidente, që do të thotë mesatarisht nga një për çdo klub të (me nder) elitës. Nga “gjëra të vogla”
Rroftë dhuna, poshtë dhuna! Na ishte një përrallë e bukur që na gënjeu për ca vite, por më në fund i dolën të ..palarat! Tregohej prej vitesh me sukses, sidomos nga nastradinët që i shërbejnë sistemit se, dhuna në futboll lind nga poshtë, nga populli rebel i futbollit, por, shyqyr zotit, nuk ngjitet lart..tek presidentët.
Është pabesi e madhe, madje mund të pagëzohet si një spektakël keqdashësie ajo që ndodh me Tiranën në fushë, sidomos këto vitet e fundit. Ajo shprehja e famshme komike “Prapë unë, usta” do t’i shkonte shumë për shtat filmit serial të Superligës. Tamam, në orën e duhur, kur trumbetohet pa frikë se Tirana mund të
