Në pamje të parë, nëse nuk e njeh se kush është, të duket sikur aty është ulur një i pastrehë, një njeri i vuajtur “njeri pa njeri”, që e ka zënë nata jashtë dhe që ka uri. Të vjen keq për një njeri të tillë, por të paktën kënaqesh që ka ushqim për të ngrënë,
