Tani as që mund të vihet më në dyshim, që gara e FSHF-së për të ruajtur pozicionin e kreut aktual është e bazuar mbi pandershmërinë dhe vjedhjen. Ata kanë vendosur që të shkojnë përpara kutisë së votimit me një avantazh, minimum prej 12 votash dhe një gjë të tillë po e mbrojnë me mënyrat më
Në një prej intervistave të preferuara të fundvitit, presidenti i Federatës Shqiptare të Futbollit, Armando Duka, bëri një lajmërim në formë batute, por që i intereson shumë që të tjerët ta trajtojnë si të vërtetë unikale: Vetëm Zoti e pengonte të ishte në krye të institucionit. Por në këtë rast nuk mund të ndysh Perendinë,
Dikur, në kohën e “Enverit”, thuhej një barcaletë me një baba që ia kishte shtruar me të ngrëna e të pira në klubin e lagjes, ndërsa e kishte harruar fare djalin. Ky i shkreti iu afrua të jatit dhe i tha: O ba, po për mua nuk do marrësh gjë? Babai, që ishte te dopio
Kur majin e kaluar Skenderbeu u vodh ne Kukes dhe kjo I kushtoi titullin kampion, presidenti korcareve deklaroi se kjo eshte federate e krimit dhe shkoi dhe me larg, duke thene “se me vjen turp qe jam pjese e ketij futbolli”. Pak dite me vone e kuptoi se kishte gabuar pasi ju kujtuan titujt e
Dikur, nja dy shekuj më parë, kur flitej për diferencën mes Anglisë dhe vendeve gjermane (ende të pabashkuara) thuhej se “në Angli, opozita është pjesë e sistemit, ndërsa në vendet gjermane, ajo quhet shkatërruese e sistemit”. Në futbollin shqiptar, ende sot e kësaj dite opozita quhet sërish shkatërruese e sistemit. Nëse shikon sesi po shkon
Me afrimin e ndërrimit të viteve dikush kujdeset edhe për dhuratat e në sektorin e fushës së blertë, nuk ka më të përshtatshëm për ta bërë shpërndarjen e tyre, se vetë babagjyshi i futbollit të sotëm shqiptar. Pra nuk ka vetëm mallkime dhe shkarkime, por është menduar edhe për shpërblime të kushtueshme. Deri tani është
Përpara 1990-ës, kishte një pjesë familjes që morën emrin “të deklasuarit” apo pasardhës të atyre që quheshin bejlerë, agallarë, tregtarë të pasur apo kolaboracionistë me pushtuesin e dikurshëm, të cilët nuk u trajtuan aspak me përkëdheli. Sot, në Superligën shqiptare ka të paktën dy klube që po e ndjejnë veten pikërisht në atë rol. Flamurtari
Mes njerëzish këtu tek ne thuhet shpesh se “Ahmed Zogu dhe Enver Hoxha ia kishin gjetur mendjen këtij populli”. E përkthyer më “shqip” do të thotë se këta të dy ishin udhëheqësit tradicionalë, pavarësisht ndryshimeve ideologjike, dhe se këta mund të qeverisnin sa të kishin jetë. Një gjë e ngjashme po ndodh me Federatën Shqiptare
Skënderbeu mbërriti në kryeqytetin serb, për të diskutuar ndeshjen e shumëpërfolur me Partizanin vendas dhe meqenëse kjo nuk është një përballje në rang Kombëtaresh, në Beograd vazhdon të flitet për një ndeshje të luajtur 30 vjet më parë, atëherë kundër Flamurtarit. Veç të tjerash është folur edhe për dënimin e korçarëve, pas ndeshjes së parë
Kjo ishte parrulla më ëmbël që kanë vendosur ndonjëherë tifozët vlonjatë “Pulave u ka hije të kakarisin vetëm në kotec”, dhe përsëri janë dënuar si “gjela”. Komisionet e FSHF-së ekzistojnë me pikatore, por kur zgjohen ama, çohen me një zell patologjik për të dënuar Flamurtarin. Si për faj të oratorive shpartalluese të Sinan Idrizit ndaj
