Dikur, në kohën e “Enverit”, thuhej një barcaletë me një baba që ia kishte shtruar me të ngrëna e të pira në klubin e lagjes, ndërsa e kishte harruar fare djalin. Ky i shkreti iu afrua të jatit dhe i tha: O ba, po për mua nuk do marrësh gjë? Babai, që ishte te dopio
Dikur, nja dy shekuj më parë, kur flitej për diferencën mes Anglisë dhe vendeve gjermane (ende të pabashkuara) thuhej se “në Angli, opozita është pjesë e sistemit, ndërsa në vendet gjermane, ajo quhet shkatërruese e sistemit”. Në futbollin shqiptar, ende sot e kësaj dite opozita quhet sërish shkatërruese e sistemit. Nëse shikon sesi po shkon
Kur qeveria dhe opozita haheshin e griheshin për kanabisin, nuk kishte shqiptar që të mos e dinte të vërtetën. Mjaftonte të shkojë diku tek kushëriri në ndonjë fshat paksa të largët, dhe në rrugë të dilnin “trimat e beut” që të merrnin celularin dhe të bënin apelin deri në kthim. Kjo punë është edhe me
Vështirë ndonjë klub futbolli në Shqipëri të jetë identifikuar më shumë me presidentin e tij sesa Kukësi. Veriorët kanë qenë të tillë që kur në stol ishte Cungu dhe drejtor teknik Starova, e deri sot. E parë kështu, dështimi ndaj Lushnjes dhe i gjithë sezonit deri tani, i duhet “mveshur” trajnerit Milinkoviç apo vetë bosit
Që nga viti 2004, Armand Duka është numri 1 i futbollit shqiptar. Biznesmeni nga Shijaku, që hyri në majë të gishtave në Asamblenë e “dirigjuar” nga Myftar Çela e Sulejman Starova, dhe që (thuhet) pati mbështetjen e heshtur të kryeministrit të asaj kohe, Fatos Nano, dalë nga dalë u ndje si zot shtëpie, dhe tani
Pep Guardiola tha dikur me sinqeritet dhe diplomaci se, “nëse nuk do të kishte qenë Mesi, unë do të kisha mbetur trajner në kategorinë e dytë”. Ramadan Ndreu nuk është Guardiola, por një trajner shqiptar, njeri tipik i futbollit të këtij vendi që ka manovruar shumë mirë mes detyrës në stol dhe asaj në zyrë,
Kur Shqipëria vihet përballë të huajve, ajo vendoset në rolin e një nxënëseje që i ka të gjitha mundësitë të jetë më e mirë, por që vazhdon me prapësitë e veta. Diplomatë e politikanë sidomos, e kanë në majë të gjuhës fjalën “reformat”. Kur vjen puna tek futbolli, fjala e parë në majë të gjuhës
Përpara 1990-ës, kishte një pjesë familjes që morën emrin “të deklasuarit” apo pasardhës të atyre që quheshin bejlerë, agallarë, tregtarë të pasur apo kolaboracionistë me pushtuesin e dikurshëm, të cilët nuk u trajtuan aspak me përkëdheli. Sot, në Superligën shqiptare ka të paktën dy klube që po e ndjejnë veten pikërisht në atë rol. Flamurtari
“Me ujin, me zjarrin dhe me qeverinë mos u merr”! Kjo është aksioma shqiptare e vjetër sa shoqëria jonë, dhe vazhdon të mbetet aktuale. Mund të jesh skuadër shumë e mirë, apo ndoshta jo aq e mirë, por “njolla në biografi” të bën të nxihesh. Flamurtari është një “nxënës” për të cilin “mësuesit” kanë opinion
Disa vite më parë diskutimi ishte i madh, se përse kombëtarja e Shqipërisë kishte në shumicë lojtarë të formuar jashtë, dhe fare pak nga ata të Superligës. Pavarësisht nëse ata ishin me origjinë nga Kosova apo Shqipëria, sërish të besuarit e Xhani De Biazit që shkuan në Euro 2016, pasaportën e parë e kishin të
