Pep Guardiola tha dikur me sinqeritet dhe diplomaci se, “nëse nuk do të kishte qenë Mesi, unë do të kisha mbetur trajner në kategorinë e dytë”. Ramadan Ndreu nuk është Guardiola, por një trajner shqiptar, njeri tipik i futbollit të këtij vendi që ka manovruar shumë mirë mes detyrës në stol dhe asaj në zyrë,
Kur Shqipëria vihet përballë të huajve, ajo vendoset në rolin e një nxënëseje që i ka të gjitha mundësitë të jetë më e mirë, por që vazhdon me prapësitë e veta. Diplomatë e politikanë sidomos, e kanë në majë të gjuhës fjalën “reformat”. Kur vjen puna tek futbolli, fjala e parë në majë të gjuhës
Përpara 1990-ës, kishte një pjesë familjes që morën emrin “të deklasuarit” apo pasardhës të atyre që quheshin bejlerë, agallarë, tregtarë të pasur apo kolaboracionistë me pushtuesin e dikurshëm, të cilët nuk u trajtuan aspak me përkëdheli. Sot, në Superligën shqiptare ka të paktën dy klube që po e ndjejnë veten pikërisht në atë rol. Flamurtari
“Me ujin, me zjarrin dhe me qeverinë mos u merr”! Kjo është aksioma shqiptare e vjetër sa shoqëria jonë, dhe vazhdon të mbetet aktuale. Mund të jesh skuadër shumë e mirë, apo ndoshta jo aq e mirë, por “njolla në biografi” të bën të nxihesh. Flamurtari është një “nxënës” për të cilin “mësuesit” kanë opinion
Disa vite më parë diskutimi ishte i madh, se përse kombëtarja e Shqipërisë kishte në shumicë lojtarë të formuar jashtë, dhe fare pak nga ata të Superligës. Pavarësisht nëse ata ishin me origjinë nga Kosova apo Shqipëria, sërish të besuarit e Xhani De Biazit që shkuan në Euro 2016, pasaportën e parë e kishin të
Vuajnë sa herë përfundojnë ndeshjet. Dy nga trajnerët e ulur në stolat më të respektuar, por edhe më të “pabesë” të Superligës, Mark Iuliano, e Mladen Milinkoviç, e thanë edhe një herë “psallmën” e tyre. Edhe përpara duelit që përfundoi 0-0 mes Partizanit dhe Kukësit, ata e dinin se nuk ishin magjistarë, pra nuk mund
Kanë mbetur fare pak ditë, por ritmi nuk është ulur. Partizani vazhdon stërvitjen në Kasha të Italisë dhe trajneri Mark Iuliano mbetet kërkues ndaj lojtarëve, i bindur se në lojë është emri i tij i madh. Ish-lojtari imponues i Juventusit dhe i Italisë, e di mirë se sfida ndaj Skënderbeut nuk do të jetë aspak
Duhet të ketë qenë viti 1962, dhe një ndeshje basketbolli shkollash po zhvillohej në Tiranë. Ishte kampionati vendor i shkollave të mesme dhe aty, specialisti Nijazi Lleshi vuri re një djalë që luante shumë mirë. Ishte vetëm 15 vjeç dhe dallohej edhe mbi ata që ishin 18. Lleshi pyeti për emrin e tij dhe i
Kur qeveria shqiptare vendosi të lejonte Partizanin të luante me Oransodën e Kantusë në Kupën e Kampionëve të basketbollit të meshkujve në vitin thuajse të harruar 1968, shumëkush parashikoi një dërrmim të të kuqve. Nja dy vjet më parë, shefi i klubit, Besim Fagu, mori veç djalin e tij, Agim Fagun, dhe i tha se
Dy ngjarje tërheqin vëmendjen në futbollin shqiptar këto kohë. Së pari, që Partizani ka vendosur të ndërtojë një klub europian duke afruar një personalitet të madh (edhe pse të njollosur) si Luçiano Moxhi. Së dyti, që Tirana arriti më në fund të përfitonte një shumë të konsiderueshme parash nga transferimi i një lojtari, siç është
