Prej vitesh tregohet në formë barsolete një histori me të madhin Panajot Pano, në kohën e derbit me Tironën, atëhere kur tifozët në stadium thyenin zemrat dhe jo stolat. Profesor Lym Alla, një nga trajnerët më hokatar të kohës, mu në prag të Derbit me Partizanin, kishte bërë një pyetje thumbuese për futbollistët e tij
Nuk na ndahet gënjeshtra edhe kur në Tiranë, tamam-tamam mu në tokën e zaptuar nga Dinamo prej FSHF-së, vjen numri 1 i botës së futbollit, shefi i FIFA-s, Infantino. Po të besoje trumbetat që dolën nga zyrat e FSHF-së, të duket sikur data në kalendar na ka mbetur ..1 prill ! Thanë me bujë se
Kjo që ndodhi me Islandën nuk është fundi i botës, por fundi i ..vazos! U nisëm për të dalë të parët në grup, dhe me meritë dhe me intrigë zaptuam fundin e grupit! U bë një aksion “partie” para ndeshjes së fundit me Islandën me parrullën “Ta mbështesim Kombëtaren”, por ajo që ndodhi nuk ishte
Dikur, gjatë Kampionatit Europian të vitit 1996, pasi Italia e Sakit vuajti tmerrësisht në grup derisa u eliminua, “La Gazeta delo Sport” nxorri një pyetje nga shpirti: A mundemi të zhvillojmë një ndeshje si ajo e Anglisë ndaj Holandës (4-1), një ndeshje totale që të kënaqë tifozët? Nuk ishte faji i Sakit, që nuk ndodhi,
Sipas porosisë që ishte dhënë nga lart, para ndeshjes, u hap nami dhe nishani se Kombëtarja do të fitonte në Izrael jo me 1 gol se nuk na bënte punë, por me dy gola diferencë. Fitorja ishte kaq e lehtë nëpër studio e televizoneve, sa disa mendonin edhe për ndeshjen e ardhshme me Islandën. Një
Pas ndeshjes së humbur ngushtësisht, por gjithsesi të humbur në Izrael, trajneri i kombëtares tha një fjali se “ua bëra qejfin me mbrojtjen me 4 lojtarët, por e patë që nuk funksionoi”. Në fillim, të gjithë kuptuam se mbrojtja me 4 u ndërtua meqë kishim mungesa të lojtarëve kryesorë si Gjimshiti e Kumbulla, dhe jo
Cila Kombëtare tjetër do të kishte më shumë arsye të shkonte në “tokën e shenjtë”, për t’u ndeshur me Izraelin, dhe të mos shkonte tek “Muri i Lotëve” për tu falur. Kur fituam disa vite më parë me 3 gola, lutjet për faljen e mëkateve na u shndërruan në gola, dhe as më shumë e
Dikur thonim se kur puthesh me mbretin në faqe, merr ..vitamina! Në Superligë, kur puthesh me “mbretin” dhe me oborrtarët që bëjnë komandën e kampionatit, edhe mund të derdhësh gjak, edhe mund ta shpëtosh syrin me 7 qepje, por në fund të fundit, del “fitues”.. me 3 pikë! Dhe as mos guxoni të pyesni: a
Sa herë që marrim kalemin në dorë dhe zhytemi me kokë tek llogaritë kuqezi për ta katapultuar Kombëtaren në krye te grupit, “çunat”na i përdhjesin llogaritë ose me gjuhën e futbollit..na ikin prej shalësh! Mbetet në fuqi përralla e vjetër që tregon “nastradini me top” : do t’i fitojmë dy ndeshjet e mbetura! Edhe atë
I gjori futbolli ynë! Ai i Superligës dhe i kateve përdhes, shpesh i ngjasojnë një lufte, që për fatin e mirë apo të keq, akoma nuk ka të vrarë, por vetëm të plagosur! Dhe kështu qënka shkruar skenari. Vriten poshtë në fushë, kurse lart nëpër zyra, me gjakun e futbollistëve apo të arbitrave firmosin ..marrëveshjet
