Edhe të dhjerë, edhe krenarë për humbjet që nuk ndalen. Kombëtarja kuqezi nuk skuqet edhe kur hap këmbët me adoleshentët e Lukemburgut, për ta shndërruar një ndeshje që dukej si e fituar, në një humbje të denjë për një film të mbushur me vese, ku mbi të gjitha dominon tradhëtia. Një skenar i paparashikuar, pikerisht
Kur flet për futbollin shqiptar shëmbulli klasik i gotës gjysëm plot apo gjysëm bosh vazhdon të jetë shumë aktual. Natyrshëm që nuk mungojnë “avokatët” e të dy hapësirave, asaj bosh e asaj plot dhe ky debat mund të vazhdojë pa fund. Por nëse pyetja shtrohet ndryshe, nëse problemi shikohet nga një tjetër këndvështrim çfarë do
Askush nuk e vë në dyshim se ky sezon do të kujtohet gjatë, madje do të meritoj të futet në kasafortë, për ato që kanë ndodhur në fushë më shumë, por jo më pak edhe për ato që na kanë dëgjuar veshët. Nuk paska qënë gënjeshtër, as një shaka pa kripë, kur thuhej me devocion
Kur tifozët e Tiranës kanë shpalosur banderolën me “Pinokun”, që i zgjatej hunda duke bërë ironi me presidentin e tyre Halili, sepse në ato momente, pikturuam me mendje një “Pinok” tjetër, më të madh se ai që shikonim, që t’i ngjasonte sadopak presidentit Duka. Nëse hunda e “Pinokut” të tifozëve bardheblu pushtoi disa radhë në
Në futboll është si në politikë, si në jetën e përditshme. Nëse dikush kërkon të zgjidhet në një post të lartë, të themi president apo kryetar partie, atij i duhen vota, i duhet mbështetje. Kur sheh rreth e rrotull, kandidati për kolltuk kupton se ka disa persona që mund ta ndihmojnë, dhe këta janë ata
Tirana ra nga kategoria. Lote, deshperim, merzi. Dikush i nje brezi me te vjeter me tha qe po i duket tamam si atehere kur vdiq Mao Ce Duni. Dhe vertet qe prej disa ditesh tashme fryma ne kronikat televizive, inserted e emisioneve sportive, artikujt e gazetave etj brezit me te vjeter i shembellen me ate
Nëse Europa do të guxonte që të shpallte një ditë kampionatin që gënjen më shumë në emër të topit, as që vihet në dyshim se loja jonë do ta pagëzohej “atdheu i falsitetit”.Të driblosh me top në futbolin tonë nuk është ndonjë vepër mbresëlënëse, arti i vërtetë i asaj që quajmë Superligë, është superintriga pa
Të gjithë duan të ikin sa më parë, t’ia mbathin nga ky kampionat, madje edhe vetë ata që ishin zotër të eksperimentit. Kanë ikur nga ekrani shefat, ata që premtuan një kampionat me zemër në dorë deri në javën e fundit. Po ikin nga fusha edhe proletarët e topit. Java e fundit e një kampionati
Do të humbasim Tiranën apo Vllazninë? Kjo është çështja turpit që nuk matet, ajo për të cilën nësë Superliga do të kishte pakëz moral, në këto momente, mund të pranohej, se historia e futbollit po përgatitet të marrë thikën mu në zemër. Dy ekipet që kanë mbushur thesin me fajësi teknike, dhe jo më pak
Ndeshja që u paracaktua si “Vaterloja e futbollit”, Kamza- Besëlidhja, për të cilën pati shumë frikë edhe policia për ta marrë përsipër qysh në datën e parë, ka turpëruar edhe vetë finalen e Superligës , Kukësi-Skënderbeu. Ka turpëruar edhe vetë zyrtarët që kishin parashikuar se 90 minutat do të ishin ‘infarkti i dytë” për futbollin
