Kush nuk besonte se Kombëtarja do të “ngjallej së vdekuri” në muajin shtator, ka rastin të kuptojë se loja kuqezi nuk ka themele të forta ngaqë komandohet jo nga këmbët e futbollistëve, por nga gishtat që shtypin butonin. Kemi fituar një ndeshje që edhe mund ta humbisnim me Izraelin, me të mira dhe të këqia
Paska qënë si “Kasandra” dikush nga radhët zyrtare kur në ditët e largimit të trajnerit De Biazi kish thënë këtë frazë që nuk e kapërceu pragun: “ Po ikën vetëm trupi i De Biazit, sepse shpirti ka mbetur pas..”. Kjo frazë pikante, kur e rifreskon sot, vlen si një skedinë e qëlluar në shenjë. Apo
Një gjë tashmë është e sigurtë, ky që po luhet në Shqipëri nuk mund të jetë futboll. Vërtetë i kanë mbetur disa elemente, sa për të të mbajtur gjallë iluzionin optik të sportit më të famshëm në planet, por ka humbur gjithçka që e bën atë argëtues, duke e kthyer kështu nga futboll në paradoks.
Në kohën e De Biazit, atëherë kur na bënë shiringën që gënjeshtra të na dukej si e vërtetë, këndonim, pa patur frikë nga bota, të bujshmen “ o sa mirë me qen shqiptar”. Tani, në kohën e Panuçit, ku zhgënjimi është ngjitur në altar, nëse do të kishim guxim që të këndonim prapë, teksti do
Do të duhej të kishte qenë ndeshje tjetër në krahasim me Kosovën. U premtua nga Kristian Panuçi, ndoshta edhe u tentua, por realiteti ishte krejt tjetër. Në përfundim të leksionit të marrë nga Ukraina, trajneri u përpoq të sqarohej, por nuk e lanë të përfundonte. Trajneri u largua nga intervista pas ndeshjes, ndërsa nuk dihet
Kur Kristian Panuci u ul ne stolin e kombetares ne konferencen e pare per shtyp ajo qe ra me shume ne sy ishte kembengulja e tij per te vene nje disipline te hekurt ne Kombetare edhe pse e merrte skuadren ne nje situate te mire nga trajneri paraardhes. Te gjitheve qe degjuan ato fjale ju
Kjo ndeshja miqësore Shqipëri-Kosovë, e luajtur në Zvicër, sepse na duket sikur ka ringjallur legjendën e Kalasë së Rozafës, ku vëllezërit tradhëtuan njëri- tjetrin. Kosova ishte në fushë e zellshme për të treguar rritjen, me zemër dhe me kokë për ta fituar “ndeshjen e gjakut”. Po Shqipëria? Ajo vuri këmbën e keqe qysh në fillim,
A e mbani mend “betimin” e trajnerit të Kombëtares, Panuçi, në ditët e para kuqezi, sapo kishte zënë vendin e bashkpatriotit të tij, De Biazi. Nuk mund të harrohet fraza e tij sfiduese, sidomos për të dashurit e Xhanit : “ Nuk do të jem imitues i Xhanit , madje do të mundohem t’i bëj
Ka ndeshje miqësore që shkaktojnë më shumë frikë sesa vetë ndeshjet zyrtare, dhe kjo me Norvegjinë ishte një udhëtim krize në të kaluarën, si në dekada më parë, kur tifozët harbonin si të dehur mbi shkallët e stadiumit “Qemal Stafa”, sapo Kombëtarja arrinte të kalonte mesin e fushës…Dhe kjo vetëm në pjesën e dytë! Duket
Ndeshja Shqipëri – Norvegji nuk ishte fare pa gjë, pavarësisht se në mbrëmjen e fundit të Elbasanit, nuk mundëm të kishim në fushë një skuadër të mirfilltë futbolli. Panuçi na ka bërë aq pak Kombëtare, saqë shqiptarëve gjithnjë e më shumë i shtohet dashuria për De Biazin. Xhani mori në këtë vend gjithçka që mund
