Dukej sikur Vllaznia kishte qënë në Kishën e Laçit, më parë se të luante ndeshjen me Tiranën në Laç, ngaqë porta e saj edhe pse mbajti gjithë historinë e ndeshjes, e ruajti virgjërinë deri në fund. Tirana ka marrë një leksion në lojën sulmuese,e cila vazhdon të vuajë si në ndeshjen me Luftëtarin në Peqin,
Pasi Federata u tregua fare e pamëshirshme me “Selman Stërmasin”, duke programuar të luheshin në atë stadium një mori takimesh në një periudhë shumë të shkurtër, aq sa i takonte pothuajse një ndeshje në dy ditë, tapeti i impjantit kishte nevojë për ndërhyrje, pikërisht në këtë periudhë të nxehtë të kampionatit. Kështu, Tirana iu shtua
Tirana – Vllaznia po bëhet një ndeshje pa atdhe. Dy klubet që prej vitesh kanë krijuar një futboll pasionant kur përballeshin, në kohën e rilindjes së stadiumeve, kanë ngritur plaçkat dhe nuk po gjejnë qytetin dhe stadiumin e duhur. Nga FSHF-ja është ofruar edhe stadiumi i Korçës, siç duket për të provuar edhe njëherë deri
Kur fituan me Skenderbeun, heroi ishte trajneri Ilir Daja. Sapo humbën me Luftëtarin, arktitekti i humbjes quhet përsëri Daja. Ka zëra që thonë se edhe në ndeshjen me Korabin, paska qënë një atmosferë e mëdyshur lidhur me njeriun e stolit, Daja. Por, në mënyrë fatlume, goli i Muzakës ka spostuar valën e pakënaqësisë. Tani, fill
Sikur Luftëtari të ishte specializuar me fushën e Peqinit, atëherë trajneri Daja do të ishte më bindës në fjalët e tij “ Jo për t’u justifikuar, por kundërshtari ynë, ashtu sikundër i ndërroi ndeshjet me rivalët tanë, mund të bëntë edhe me Tiranën”. E vërteta është se fundi i ndeshjes, Luftëtari me Tiranën nuk ishte
Në Korçë, kur Skënderbeu u mund nga Tirana, kishin akoma shpresa se humbja ishte kapriçio e 90 minutave, dhe jo më shumë. Por, pas barazimit me Kukësin, kanë shumë arsye të besojnë se loja e tyre ka ndryshuar për keq. Loja e kampionëve, ajo që njihet nga të gjithë, nuk shfaqej edhe pse tifozet prishnin
Federata Shqiptare e Futbolli dhe klubi më i titullur në vend, Tirana, kanë një dashuri anormale për njëra-tjetrën, kjo duke u nisur nga respekti që nuk është aspak reciprok. Klubi bardheblu bën gjithçka për t’i pasur të mira marrdhëniet me institucionin që drejton futbollin në vend, madje së fundi e ka ekzagjeruar disi me mirësinë
Kur Tirana mundi Skënderbeun, festa mbërriti edhe tek portat e Partizanit, rivalit të tyre historik. Ndaj, për fitoren e bardhebluve u hap edhe “shampanjë e kuqe”. Dikur, një ritual i ndaluar, një ndjenjë që nuk mund të shpallej publikisht, edhe nësë përfitimi ishte I bekuar. Qyshkur, futbolli vuan nën rregjimin e kampionëve të Skënderbeut, të
Shqiptarët e basketbollit, madje në të dy anët e kufinjve, nuk kanë mundur të shkëlqejnë në ditën europiane. Tirana që është pjesë e një projekti rindërtimi dhe merr pjesë në aktivitetin më modest, Ligën Ballkanike, e ka humbur ndeshjen e dytë në transfertën maqedonase, kundër MKK Feni Industrial, me rezultatin e thellë 98 – 57.
Sikur të ishte fundi i kampionatit dhe Tirana të kishte fituar titullin duke mundur Skënderbeun, atëherë do të pagëzohej si “dasma e madhe” . Por, në një kampionat që po vuan diktaturën e Skënderbeut në këto 5 vite, një fitore ndaj tyre shkakton dehje jo vetëm për dasmorët, por edhe për krushqit e padëshiruar. Edhe
