Nëse gjatë revolucionit francez gijotinën që priste koka e quajtën “brisku i revolucionit”, këtë Komisionin e Disiplinës në futbollin tonë do ta quanim “brisku” me 5 tehe. Çdo javë “pret koka”, ia kalon me gjoba edhe policise bashkiake, kurse listat e dënimit janë si çarçafë stërgjatë. Dhe nga lloji i dënimit kupton edhe se si
Paraqitje e madhe, kënaqësi gjithashtu e pamasë, por mëkat që janë aq larg kreut. Futbollistët e Interit fituan një derbi ndaj Milanit në Serinë A, të luajtur shumë më mirë edhe sesa triumfi 3-0 në finalen e Superkupës pak ditë më parë, dhe natyrisht jehona ishte e madhe. Ashtu siç ishte parashikuar, derbi luhej për
Ishte diçka që pritej, dhe e dinte familja, mjekët e spitalit “Ajnshtajn” në Sao Paulo, si dhe publiku i futbollit dhe jashtë tij në të gjithë botën. Legjenda Pele e kishte dhënë lamtumirën e tij prej së gjalli, ndërsa sëmundja përparoi për të mos i dhënë mundësi për t’u kthyer pas, dhe ja ku ndodhi.
Në të vërtetë, më i miri u shpall Lionel Mesi dhe prandaj fitoi Topin e Artë. Po ashtu fitoi Kupën e Botës. Gjithsesi, në Francë e kishin mendjen më shumë tek djemtë e tyre që luajtën një finale heroike, edhe pse e nisën luftën pak si vonë. E përditshmja “L’Ekip” pasi titullon në kopertinë “Më
Tani janë plotësuar “ tre mosketierët e futbollit” ! Ishin dy në shërbim të mbretit, jo të mbretëreshës si tek filmi, dhe ja ku erdhi edhe i treti. Fjala është për Sulejmanët e futbollit,Sulejman Demollarin, Sulejman Memën dhe Sulejman Starovën. Dy të parët, tamam si në zanatin e hershëm të fushës, si mesfushorë, kishin “lindur”
Ka qenë gjithnjë shakatori i grupit, një njeri tradicional, dhe me karakter të fortë. Tomas Myleri, përtej pamjes jo edhe aq elegante për një futbollis të nivelit më të lartë, është padyshim personalitet i topkëmbës gjermane dhe europiane. Sipas statistikave të fazës së parë që sapo ka përfunduar, ylli i Bajernit të Mynihut ka numrin
Ky mund të quhet spektakël i servilizmit! Edhe kur ndëshkohemi me gjobë nga FIFA, për shkak të shisheve të flakura në fushë në kokat e polakëve, ata që na vranë ëndërrën, prapëseprapë, nuk e humbim rastin të shpallim merita për “mbretin” despotik të topit. Sipas medias së oborrit ose “ kalorësve të urdhërit”, nëse presidenti
Gjigandi i futbollit botëror pati një ndikim të jashtëzakonshëm me lëvizjen e tij drejt kryeqytetit të Francës. Pritja e tifozëve ishte madhështore me mijëra vetë që kishin dalë në rrugë, që nga aeroporti e deri në stadiumin “Parku i Princave”, rojet e sigurisë ishin kudo, dhe rruga hapej me një skuadër me motoçikleta. Një pritje
Kjo ishte e ç‘ishte! Sapo dëgjojmë euforiken rroftë Kridenc Meta, fillon tjetra … poshtë Kridenc Meta ! Presidenti Duka e bekoi në takimin me arbitrat , kurse Partizani e mallkoi pas eleminimit nga Kupa në përballjen me Laçin ! Sa do ta donin një fat të tillë gjithë arbitrat, vetëm ta kishin bekimin e “mbretit”,
Larg qoftë hamendësimi që do të guxojmë të bëjmë.. Sikur një ditë presidenti Armand Duka të largohet nga froni i “mbretërimit absolut” të futbollit, enigma më hallemadhe do te ishte: cili mund të ishte pasuesi i tij në fron. Pyetjet do të kishin lloj-lloj formash : si mund ta kishte emrin, nga cili vend do
