Presidenti Duka po përpiqet ta bëjë traditë daljen e tij në media dhe ballafaqimin sy më sy edhe me ata që e kritikojnë. Ngjan si një kthesë e papritur e presidentit të FSHF-së, që në 16 vitet e “mbretërimit” të tij ka preferuar të mbajë një linjë tjetër: atë të izolimit apo të përjashtimit të asaj
Të gjithë e kanë dëgjuar atë shprehjen shurdhuese, që ky i yni është një prej kampionateve më të mirë të rajonit, madje së fundi na është thënë gjithnjë e më shpesh. Duket se kjo është strategji imponuese dhe për ta përhapur në të gjithë territorin janë angazhuar një ushtri njerëzish të mediave, madje disa prej
Disa vite më parë diskutimi ishte i madh, se përse kombëtarja e Shqipërisë kishte në shumicë lojtarë të formuar jashtë, dhe fare pak nga ata të Superligës. Pavarësisht nëse ata ishin me origjinë nga Kosova apo Shqipëria, sërish të besuarit e Xhani De Biazit që shkuan në Euro 2016, pasaportën e parë e kishin të
Edhe pse e kemi parë mbrasht diellin e futbollit, sepse na e ka ënda të shkojmë në tokën e të mëdhenjëve , sidomos kur punët nuk na shkojnë mirë. Edhe pse Sukajn, sulmuesin e Partizanit kemi kohë që nuk e kishim dëgjuar, ngaqë stafi Italian i kishte sjellur “ushqimet me vete” për sulmin, fill pas
Kur fitojmë i gëzohemi golave, kur humbasim i gëzohemi shifrave! Kështu ndodhi edhe me Italinë, kur na vodhi fitoren me ndihmën tonë, me ndihmën e dy kapitenëve që gabuan trafikun e lëvizjeve, tamam në momentin klasik për tanet.. Po ta shikosh edhe njëherë golin, Agollit i ka mbetur dopjo gjashta, por nuk është fajtor i
Lorik Cana nuk do të kujtohet vetem për mënyrën se si luajti futboll për nacionalen e tij, sepse talenti i tij nuk mbaronte në fushë, madje mund të thuhet se ishte edhe një diplomat me top në këmbë. Të gjithë ata që përjetuan largimin e tij nga Kombëtarja në atë ceremony ekstremisht të thjeshtë, kur
Nuk mund të quhet rezultat historik. Edhe pse Shqipëria ishte qind për qind dinjitoze ndaj një fuqie të futbollit si Italia, humbja padyshim që nuk ishte sukses. Në histori kemi shumë dinjitet dhe pak pikë në përballje të tilla, mjaft të kujtojmë Gjermaninë Perëndimore në 1967, Spanjën në 1987, katër herë Gjermaninë në vitet 80-të,
Sepse na u kujtua një anektodë me një president të Superligës, fill pas ndeshjes me Spanjën, ku humbja u pagëzua e bukur, pasi në pjesën e dytë i gjalli dhe i vdekuri ndërruan rolet në mirëkuptim. Presidenti i një klubi u kishte thënë futbollistëve të tij, para ndeshjes, disa fjalë muzeale, të padëgjuara më parë:
Sikur Italia të përgjojë komentet tona për humbjen me Spanjën, nuk do të besonte se ka edhe humbje me 3 gola që ngjall ‘krenari”. Ish-trajneri De Biazi, edhe pse në Itali predikon se humbjet janë humbje, nga stoli i Alaveshit na këshillon të mos bëjmë dramë për këtë ndeshje sepse “ Nuk ishte ndeshje e
Nëse do të kujtonim gënjeshtrat e Kombëtares para ndeshjes me Spanjën, se do t’i befasonim meqë ishin me hallet e referendumit, apo se do t’i bënim një nder historik Italisë se Panuçit, vetëm 3 gola në portën tonë janë për t’u puthur. Humbja mund të kishte patur përmasa të tjera nëse Isko me shokë nuk
