Jemi në tokën e Superligës, aty ku mundësitë janë të mëdha jo vetëm për të prishur lojën, por edhe për të rrezikuar ..kokën! Skënderbeu, ekipi polikampion që prej vitesh nuk ngacmohej as nga miza, po thërret me zë të lartë pas dhunës në Fushë-Krujë, por zotat pasi e tradhëtuan jashtë, po i shtrojnë kurrizin brenda
Ku shkoi futbolli shqiptar ku askush nuk bëzante, edhe kur mbetej pa marrë rrogën për shumë kohë? Ky sezon po njeh një tendencë të re, një lloj proteste, qoftë individuale, por më së shumti kolektive, që shpresohet të sjellë “në terezi” klubet e katandisura si piramidat famëkeqe të dikurshme. Në Kamzë, shumë nga lojtarët kryesorë
Ishim mesuar ndryshe kur klube dhe presidentë i dëgjonim të shkrofëtinin sipas një kalendari të mirëmenduar të gabimeve arbitrare, disiplinore etj, te cilet prej muajsh prehen në qetësi.. gjoja letargjike. Jo vetëm kaq, por ndonjë syresh me shumë dëshirë do të pranonte dhe të quhej “ish i përndjekur politik” me shpresën e ndonjë kompensimi të
Adhuruesit e Partizanit, të lashtët që kanë 29 vite që presin titullin dhe brezi i ri “demave” në shkallët e stadiumit, i kishin hedhur ndryshe “zaret e fatit” për merkaton e dimrit. Nuk e dinin, as nuk e prisnin se do të quhej Mombilo dhe do të ishte kaq i panjohur, sepse në imagjinatën e
Kur fusha e Luftëtarit dënohej nga FSHF-ja, tifozët gjirokastritë ngjiteshin në majë të pemëve apo pallatave për të mos humbur lidhjen me ekipin e tyre. Por paska edhe më keq : kur futbollistët e Luftëtarit e bëjnë portën fizarmonikë, si në ndeshjen me Kastriotin, duke ulur “mbathjet” pa pikë turpi për të thithur 5 gola,
Me Vasillaq Zërin , futbollistin që na ka argëtuar më shumë se kushdo tjetër, kemi gabuar edhe në ditën e lamturmirës. Të shtunën janë bërë homazhet në nderim të “Llaqit”, djaloshit gjenial me topin, atij që në këtë botë vetëm sëmundjen nuk dribloi dot. Cili ishte gabimi i fundit që bëmë në ndarjen me futbollistin
Nuk ndodhi ajo që përflitej : ringjallja e Skënderbeut vetëm për 90 minuta, sa për të mundur Partizanin, ekipin që krijon më shumë alergji kur marshon drejt titullit. Partizani ka fituar duke dalë jashtë skenarit, aq sa fatin e ndeshjes e vendosi qysh në hapjen e perdes, kur “ujqërit” dhe “demat” gjoja do të luftonin
I mbajnë apo nuk i mbajnë gjunjët Partizanit deri në muajin mars? Batuta e presidentit të Kukësit, Safet Gjici, lidhur me gjunjët e “demave” që nuk mbajnë peshë në muajin mars, ka bërë efektin e pritshëm. Të gjithë nuk e kanë përtypur tek Partizani, edhe ata sipër, edhe ata poshtë, por në skenë ka dalë
Cila ishte arsyeja, pse ndeshja Tirana – Flamurtari, e vlefshme për fazën 1/8 të Kupës së Shqipërisë, u konsiderua më e rëndësishmja e kësaj mesjave? Këtë rradhë nuk ka të bëjë aspak historia e të dy klubeve, thjeshtë kanë ndikuar hallet e tyre të mëdha, që janë edhe të ngjashme. Për ndjekësit e mbetur të
Dikur, në kryeqytetin e Shqipërisë, Tiranë, kishte të paktën 13 fusha me përmasa thuajse zyrtare për të luajtur futboll. Diku, quheshin “fusha e zezë”, diku “fusha e kuqe”, luksi tek ato nuk ekzistonte dhe ishin të “vobekta”, por sidoqoftë, aty luanin me qindra e mijëra fëmijë, dhe stërviteshin skuadrat e një qyteti me rreth 250
