Magjia e Partizanit kampion..edhe sistemi na u shfaq “ i ndershëm”

Kanë ndodhur gjëra të rralla këtë sezon: Partizani është ngjitur në altarin e fronit pas 26 vitesh, kurse mekanizmi i padukshëm që tërheq fijet ndër  zyra, ai që rëndom quhet sistemi, pas gati 18 vitesh ka “fituar”  komplimentin se ka bërë kampionatin më të ndershëm, pasi e krahason me  një serial pandershmërie pushteti. Nga na erdhi kjo mrekulli, kur të gjithë e dinin me sy mbyllur se, prej vitesh,  Partizani ishte “demi”, kurse në rolin e toreadorit ishte sistemi, që edhe pse nuk humbiste rast pa e vrarë, prapëseprapë, duartrokitjet shkonin për viktimën. Tamam si në Spanjë, në ndeshjet me dema, kur toreadori bëhet gati ta vrasë,   publiku e kundërshton duke votuar me gishtin lart.. jetën e demit  për shkak të spektaklit që dha.

Partizani i atëhershëm, pa kurorën e kampionit, vlente më shumë se një ekip dominues me pikë, ishte një klub që titullin kampion e fitonte vetëm si rebel  , aq sa mund të quhej dominues edhe nga  nga loja morale. Por, në një sport që predikohet ndershmëria , ndërkohë që  lulëzon djallëzia , pyetja duket cinike dhe  e pashpirt  : më mirë një fitues moral dhe humbës në fushë apo një kampion me kurorë, i cili  konverton rebelimin me heshtjen.. si shpagim për ngjitjen në fron.

Partizani është kampion dhe për titullin e tij, edhe pse pas një durimi spartan prej 26 vitesh, janë gëzuar edhe përtej kufinjve të klubit. Trofeu i vonuar ka nxitur  shpresë edhe tek tifozë “armiq”, madje  nga  ata që  kishin alergji dhe frikë nga rilindja e pushtetit të kuq në kampionat. Kujt i përkasin  këta tifozë?  Ata janë një kategori që nuk shuhen kurrë, që shijojnë lojën e pa trazuar nga duart e mëkatit , të cilët besojnë akoma tek futbolli pa skedinë dhe nuk veshin asnjë uniformë klubi. Në këto momente, janë si në ëndërr,  akoma nuk u besojnë dot syve që përcollën  një kampionat disi ndryshe, ku arbitrat dolën vetë në pozicion jashtë loje nga eprorët e tyre ,  duke humbur “magjinë” e përvitshme, madje pushtetin për dhënien e titullit me një të fryrë të bilbilit..në emër të gabimit njerëzor.

Gezim Sinemati