As nuk vihet në dyshim, madje nuk mund të vësh bast një qindarkë për atë që duket si dielli në mes ditës se futbolli i folur është është bërë  loja jonë  biologjike, ndaj  ajo që ngjet  në fushë s’mund të  ngjitet dot në lartësinë e përrallës që sajojmë. Kjo është arsyeja, kur  falenderojmë Zotin që erdhi momenti i ndeshjes Partizani-Kukësi , me shpresën e madhe dhe të përhershme se fjalët  do t’ia lënë vendin veprave, me ndihmën e të cilave do të mësojmë se cili ekip është më i zoti kur kanë një top mes tyre për të larë hesapet. Fjalët e fundit tek Partizani , një lloj amaneti para se futbollistët të dalin në fushë,  paskan qënë pak a shumw: “ Doni ta meritoni  pagëzimin “demat”? Shkoni e fitoni ndaj Kukësit dhe bëjini ta provojnë humbjen e parë me shije të ..kuqe”.  Në anën tjetër, atje ku thuhej se ishin përgatitur për të hapur shampanjë edhe në rast barazimi me rivalët, ka ndryshuar rrwnjwsisht bursa e rezultatit: “ Ne sigurisht që luajmë për të mos u mundur, – ka thënë me shpoti presidenti Gjici-  por kjo ndeshje shijohet vetëm me fitore,  dhe jo që t’i bëjmë nder  Skënderbeut që në këtë rast po “gjurmon çiftin”..

Partizani i Starovës apo  Kukësi i  Gjokës, cili do të dalë me kokën lart nga ndeshja më përfolur e kampionatit?  Në një garë që sundon frika mosbesimit, sapo shfaqet një arbitër  i huaj, qoftë gjerman apo Italian,  na mbushet mëndja se është më shumë përballje  trajnerësh, sesa  sfidë presidentësh. Dihet dhe nuk do shumë shkencë se pushteti i tyre është  diktues tek arbitrat tanë. Dhe po të kthejmë kokën nga e kaluara, ndeshjet delikate,  të orkestruara nga arbitri i huaj,  për shkak të frikës ,apo  edhe tw një inferioriteti patologjik ndaj tyre,  futbollistët  çlirohen nga keqbërja  e “djallit të komanduar”,  por nuk shpëtojnëdot  nga frika tjetër, ajo që u lidh këmbët… humbja e ndeshjes.  Atë që e kemi lexuar aq shpesh, jo në fundin e filxhanit të ndeshjes, por në  pamjen e fytyrës së dy trajnerëve të “dënuar” në emër të titullit, Starovës dhe Gjokës.  Madje, ky i fundit, do të kishte plasur sikur mos të kishte thënë  frazën e sinqertë dhe tejet shqiptare për banorët  e stolit : “ Po na dridhen këmbët…”

Sfidanti.al