Derbi i pazakontë, në mes të një lumi milionash që lundrojnë pa sens

Tashmë duket se edhe vetë derbi ka filluar të mësohet me këtë periudhë të pazakontë që po jetojmë, duke humbur zhurmën, pjesën më të rëndësishme që e bënte ndryshe nga ndeshjet e tjera të kampionatit. Jo vetëm që u luajt të enjten, por as në kryeqytet, sigurisht edhe pa praninë e tifozëve, ndërsa ata të paktët që kishin shoqëruar skuadrat e tyre u përleshën me njëri-tjetrin në rrugët e Elbasanit. Ndërkohë që u zhvillua në mes të etheve të merkatos, që në Shqipëri nuk i ka shumë të qarta stinët.

Drejtuesit e Tiranës kanë marrë një iniciativë të çuditshme, duke shpenzuar miliona, pa pasur një ide shumë të qartë, se për çfarë do t’i shërbejë i gjithë ky investim. Pas një gjobe mbi 300 mijë euro që është i detyruar të shlyejë, presidenti Halili do të paguajë edhe për shërbimet e Taulant Seferit, Zhoselin Behiraçe dhe së fundi edhe për sulmuesin finlandez Tim Vairinen, i cili u prezantua pikërisht në ditën e derbit. Ndërkohë që kampionët në fuqi janë aktualisht 15 pikë larg kryesuesve të Vllaznisë, me këta të fundit që nuk kanë ndërmend të presin derisa milionerët e rinj të ambjentohen me shtëpinë e tyre të re tek “Qyteti I Nxënësve”. Ndërsa që pjesa më e keqe e skenarit është, që për të përballuar këtë kosto shtesë kaq ekstravagante ka shumë mundësi që të nxitojnë të shesin Muçin, një fubollist me talent që “stonon” me cilësinë e futbollit tonë, nga i cili rrezikojnë të mos marrin vlerën reale, por ta përdorin thjesht si kompensim për investimin e ri. Dhe veç të tjerave, pa titullin kampion edhe në ëndërrat më të bukura, Tirana nuk mund të rikuperojë financialisht nga pjesmarrja në Europë, për t’u bërë gati për sezonin e ardhshëm.

Madje Partizani që e mundi është shembulli më i mirë për Tiranën dhe skuadrat e tjera të superiores, të cilat ndërtohen në verë, ndërsa në dimër ndryshojnë sërish fizionominë. Pas zhbllokimit të merkatos, klubi i kuq është zhytur në tregun e paqartë të futbollistëve, por tre pikët e arta në derbi ia dha pa sforcuar shumë, pikërisht Eraldo Çinari, i rikthyer pas një dënimi dhe që kishte gjashtë muaj pa luajtur futboll të vërtetë. Ashtu si Kukësin e akademikëve një ditë më parë, që për ta kthyer sërish në garë u mbështet tek 20 vjeçari Peposhi, djali i shtëpisë që vraponte si i çmendur.

Megjithëse pak merkato është e nevojshme gjithsesi. Futbollit shqiptar i nevojiten arbitra, që të paktën të mos bëhen qesharakë. Enea Jorgji nuk i la asgjë stemës që mban në gjoks, por nuk është i vetmi në këtë system të ngritur. Dhe tashmë jemi vërtetë në një situatë emergjente që mund të titullohet më së miri “Gabim Njerëzor”, pasi dikush ka gabuar me qëllim, duke u dhënë kaq shumë mundësi.