Sa do të kishim dashur që Tirana të mos humbiste në Durrës me Teutën, vetëm për inat të atyre që vinin “bastin e jetës” se bardheblutë do të humbisnin! Dhe Tirana, ajo që doli në fushë, nuk ishte Tirana. Pra, nuk ishte vetja., si ajo shprehja e famshme e arbitrit Jorgji. Edhe arbitri Hamiti kishte
Nuk qënka edhe aq i mirë sa u dukej në pamje të jashtme, ky trajneri i ri i Kombëtares, Silvinjo. Mirë në fushë që ishte “piston” dhe nuk ndalej dot , por edhe kur është në stol , në pozicionin e trajnerit të një përfaqësueseje, braziliani Silvinjo s’kapet…më shumë është në qiell sesa në tokë!
Ku po shkon o Partizan? Edhe një humbje tjetër me Laçin, edhe një përmbysje rezultati, por më shumë një përmbysje morale për “demat pa brirë”. Ishte si një mashtrim i bukur goli i Da Silvës, një goditje parabolike e shinjestruar , një gol për t’u pirë në kupë, një gol që një zot e di
Me humor do të thoshim, duke kujtuar edhe atë batutën , se na kanë dhënë shpresë se një ditë do të ikim të gjithë! Kurse realisht, futbollisti i Tiranës, Imailgeci paskë thënë në mbrëmjen “Gala” të FSHF-së : “ Shpresojmë të ikim të gjithë”. Dhe një sallë e mbushur plot me “më të mirët”, ku
Ishin “shokë pune” dhe pastaj u bënë “shokë ndjenjash”, pra më shumë sesa shokë, veçse koha në të cilën jetojmë apo edhe profesioni për të cilin po flasim, sikur nuk e kanë “për fis” jetëgjatësinë. Jo jetëgjatësinë njerëzore, por atë të lidhjes dashurore dhe kështu ngjau me dy lojtarët e Aston Vilës në Angli. Ata
Nuk dimë çfarë ndodhi brenda në “stadiumin -bunker” në ndeshjen në Abu Dabi të Kombëtares me Arabinë Saudite, por patëm fatin e madh të dëgjonim zërin ngazëllyes të trajnerit Edi Reja. Sipas tij, shumë bereqete kishte patur brenda në “big brother-in e Arabisë” : kishin dhënë sinjale të mira disa futbollistë të kampionatit, mund të
Të na rrojë presidenti, mos të na rrojë trajneri! E kishte ditlindjen presidenti Duka më 7 tetor dhe kaq bukur u festua nga “orkestra e FSHF-së” dhe dirigjenti, sa nuk gjeje dot arsye sesi kemi dalë të fundit në grup! 3 ditë më pas, ditlindjen e kishte trajneri Edi Reja, pra më 10 tetor dhe
Në filmat e Kinostudios, kur shfaqeshin filma me luftën partizane, kur gjermanët pushkatonin ndonjë partizan, thirrja e fundit ishte e detyrueshme : “Rroftë Partia”. Kurse në kohën e “filmave” të futbollit të kohës pa kohë të presidentit Armand Duka, trajnerët pasi “vriten”, gati sikur thonë “rrofshin presidentët”, ikin butë-butë, edhe pse të tradhëtuar, si Shpëtim
Një ditë më parë kishim botuar një shkrim me titullin: Dy gjëra s’kanë fund: universi dhe përrallat kuqezi! Kjo që ndodhi me Izraelin në Tiranë, ishte “qershia mbi tortë” përsa i përket serialit zhgënjyes të “heronjve” të Kombëtares. Me pak sinqeritet, duhet të pranojmë se fajtorët nuk janë vetëm në njërin krah,pra, trajneri Edi Reja,
Dy pyetje që driblojnë njëra- tjetrën lidhur me fatin e Dinamos. E para: po ikën poshtë Dinamo? Kurse e dyta: pse kur erdhi Dinamo? Ishte një ëndërr apo një fantazëm që kishte brenda 11 vetë. Sado e rëndë të ketë qënë fanella e Dinamos së madhe, ajo nuk është kaq magjike, saqë kushdo që ta
