Po të pyesësh në Federatë se cila është dita më e keqe për zyrtarët,  as nuk vihet në dyshim se do të thonë se ishte ajo data flamë  kur shefin e tradhëtuan  në UEFA.  Nëse këtë pyetje do ta bënim tek ekipi Kombëtar, pa dyshuar në sinqeritetin kuqezi,  me siguri, në kor, do të tregonin ndeshjen e pamoralshme me Izrealin. Po të shëtisësh me këtë pyetje në trojet e kampionatit  dhe të parin të pyesësh kampionët e Skënderbeut, pa më të voglin ngurim do të zbulonin  se nuk ka ditë më të hidhur se kur u dënuan për të mos luajtur një vit në Europë.  Po tek Tirana, si do të reagonin përballë kësaj pyetjeje?  A mund të ketë vetëm një përgjigje,  në një sezon ku janë goditur gjithë vlerat. Tirana ka humbur më shumë sesa i takon një brezi lojtarësh dhe nuk mund të gjëndet një ditë e vetme, më funebre  se të tjerat. Për disa, nuk do të harrohet kurrë, momenti kur u prishën me tifozët e zjarrtë. Ndërsa për disa të tjerë,  dita më e keqe mund të jetë ajo kur Tirana u dashurua me shkesi me Kukësin,  duke merituar një keqardhje të madhe.  Një gjest që do të kujtohet si blasfemi , në një klub që prej vitesh  kishte thyer dhëmbët me kundërshtarin , sidomos me ata që lakmonin titullin. Ndaj u vunë aty,  në korridorin që të dërgon në fushën e “Selam Stërmasit”, potretet e Mingës dhe Kolës, dy ikonat bardheblu, dy  sakrifikues të paharruar, që për golin rrezikonin edhe më shumë sesa vlente vetë ndeshja.

Sikur pyetjen se cila është dita më e keqe bardheblu,   të kishim fatin t’ia bënim Mingës ( që jetoi më shumë në fushë sesa jashtë saj)  dhe Kolës,  mund të ishim befasuar me përgjigjen e tyre dhe me naivitetin tonë.  Gjëja më e keqe nuk qënka as vendi i humbur në UEFA, as kujtimi i hidhur i ndeshjes me Izraelin, as dënimi europian i kampionëve, por një gjë tjetër, që na përdhosi sytë dhe shijen, pa u bërë shumë zhurmë. Futbollisti i ri i Tiranës, Turtulli ka shënuar golin e parë në Superiore dhe fati e kishte dënuar të mos festonte.  Skena që vinte nga ndeshja Kukësi-Tirana ishte nga ato që të lënë me gojë hapur:  futbollistët bardheblu,  jo vetëm nuk iu gëzuan golit historik të shokut të tyre, por  disa e shikonin me habinë, sikur donin t’ia mohonin  golin “ sot e gjete ti..”  Po, po ,atë ditë e gjeti Turtulli golin e parë  të karrerës, dhe po atë ditë u rishfaqën edhe futbollistët e rinj Halili dhe Nuriu , të cilët  patën fatin e pashmangshëm  të provonin “gjellën e prishur”  edhe për meritë të prindërve  të tyre që drejtojnë futbollin në klub dhe më sipër. Si vjen puna, kur shikojmë një film me skena që nuk i lejohen çdo moshe, këshillohemi të largojmë fëmijët.  Në futboll, kur shikojmë filmin e prishur qysh në regjizurë, pse u dashkan mbajtur në fushë brezi i panjollosur…

Gëzim Sinemati

Botuar në gazetën Panorama Sport