Xhenk Tosun apo kushtrimi i të parëve, një kontrast modernizmit!

Ah çfarë kafshe, do të ofshante dikursh. Këta nuk bëhen njerëz,  do të bënte një predikim dikush tjetër, rritur në një vend ku policin e ke pas “by…”. Xhenk Tosun është futbollisti turk tepër i paragjykuar pas veprimit që bëri gjatë miqësores ndaj Tunizisë (2-2). Tosuni 26-vjeçar e humbi fare mendjen dhe kërcënoi një tifoz në stadiumin e Gjenevës.

Tosuni bëri shenjë me dorë, sikur do të thoshte “ta pres fytin”, ndërsa mendoi se tifozi ishte në konflikt me babanë e tij. “E humba fare e pranoj, – tha turku, – por, unë jam njeri me mish e me gjak, dhe jam shumë i lidhur me babanë”. Fjalë tipike të një kulture të caktuar të trashëguar brez pas brezi, dhe që nuk mund të paragjykohet sado e ashpër të jetë ajo, edhe pse Xhenku ka lindur në Gjermani.

Shqiptarët, për shembull, e dinë mirë çdo të thotë të jesh i lidhur me babanë, nënën, vëllain apo motrën, ndërsa në Gjermani thonë se një burrë bën sherr më shumë kur i prekin makinën sesa gruan.

Në fund të fundit, për rastin e Xhenk Tosunit, ia vlen të kujtojmë personazhin kozak, Grigor Melehovin, nga romani i famshëm “Doni i Qetë” i Shollohovit. Melehovi ishte një fshatar tipik i Donit, i rritur në ara, lumë e kasolle, dhe kur i thoshin se nuk dinte fjalët “të lutem” apo “faleminderit”, përgjigjej: “Për çfarë më duhen, që t’i them “të lutem” kaut, apo “falimenderit” lopës”. Fshatari, do s’do, do të përdorë shkopin dhe britmat!

Sfidanti.al