Kur ekipi Kombëtar ka qëlluar pa trajner dhe fillon e nxitet numërimi ditëve apo javëve në zbulim të misterit, të gjithë shikojnë nga deti, prej të cilit do të mbërrijë njeriu i stolit. Ky ka qënë rituali në kohën e presidentit Duka. Kur Shpresa mbetet pa trajner është krejt ndryshe…pritet që trajneri të vijë nga
Gjithë këto vitet e despotizmit sportiv të presidentit Duka, sa herë që largohet një trajner i Shpresës apo i Kombëtares, sikur kemi rënë në grackën e lojës hileqare të shefit, duke hamendësuar pasuesin e Jupit. Canaj apo Bushi? Bushi apo Bogdani? Bushi apo…? Një spektakël pa lojtarë në fushë, por plot me emra në letër.
“Nëse do të më caktoje mua trajner të Shpresave, do të isha një ushtar i verbër i perandorisë. Të betohem, o president, se edhe sikur golat e gjithë botës të mblidhen tek porta e Shpresës, prapëseprapë, do të jem i përulur dhe i lumtur që do ju shërbej juve”. Një ditë të bukur,ndofta një muaj
Lajmi është: dorëhiqet trajneri i Shpresave, Redi Jupi. Pyetja që të çon më pranë të vërtetës.. vjen e tillë: dorëhiqet, apo nuk ka dashur presidenti Duka të rinovojë me të? Në listën e gjatë të shkarkimeve të trajnerëve të Shpresave, apo të ekipeve të tjerë përfaqësues të moshave, largimi i Jupit mund të pagëzohet si
