Nga situata e vështirë në Londër, tek ish-trajneri i paharruar Simone Inzaghi dhe e ardhmja e pasigurt te Brentford, portieri i kombëtares kuqezi foli nga zemra për karrierën e tij, e cila deri më sot nuk ka arritur në majat që shumëkush mendonte. Pavarësisht pritjeve të shumta të Strakoshës, në fund ishte Ëolverhampton ai që kaloi në raundin e tretë të FA Cup. Për ish-lojtarin e Lazios, megjithatë, rezultati përfundimtar është një gënjeshtër: “Nuk ishte ai që prisnim. Ne donim të kalonim, por nuk ia dolëm. Rezultati është ai që është. Tani duhet të shikojmë përpara”.

Zhgënjimi është i madh për të gjithë, por veçanërisht për Strakoshën,Kupa e Anglisë ishte një shans i shkëlqyer për të luajtur. Si vitin e kaluar kur ishte ende David Raya (i cili më pas kaloi te Arsenali), ashtu edhe në këtë kampionat portieri i kombëtares shqiptare është rezervë e Brentfordit, me Thomas Frank që preferon holandezin Mark Flekken. Për sa i përket hapësirës së pakët që ka pasur deri më tani, Strakosha ishte i qartë: “Sinqerisht, unë duhet të luaj dhe ne gjithashtu duhet të gjejmë një zgjidhje me klubin. Unë e di se çfarë meritoj dhe çfarë kam bërë në karrierën time. E di kush jam, kështu që ne duhet të gjejmë një zgjidhje sepse është një kampionat evropian përpara dhe ne duhet të gjejmë zgjidhjen më të mire”.

Për ta bindur që të largohej nga Roma, klubi londinez i kishte premtuar Strakoshës se ai do të ishte titullari: “Nuk do të kisha ardhur kurrë të qëndroj stol. Nuk e kam bërë kurrë në jetën time dhe prandaj sigurisht nuk do ta bëj tani. Kam pasur një dëmtim të gjatë vitin e kaluar dhe është në rregull sepse çdo gjë mund të ndodhë në jetë. Mos u dorëzo… edhe nëse këtë vit prisja diçka më shumë. Tani dua vetëm të ndihem mirë dhe për këtë duhet të gjej një zgjidhje”.

Pra, ekziston mundësia për të paketuar valixhet pas vetëm 18 muajsh. Dhe e pohoi: “Gjithmonë ka mundësi, por varet nga të dyja palët. Të shohim çfarë do të ndodhë…”.

Vitin e kaluar ai humbi pothuajse të gjithë kampionatin për shkak të një dëmtimi të rëndë të ligamenteve të kyçit të këmbës pasi priti një penallti nga shoku i skuadrës Kristoffer Ajer në stërvitje, por tani Strakosha dëshiron të rikthehet në lojë: “Shtatë muaj është një kohë e gjatë, kështu që humba pothuajse të gjithë sezonin. Thjesht duhet të gjej përsëri besimin tim dhe dikë që beson në mua, pastaj do të tregoj se kush jam në të vërtetë. Në kokën time e di që unë jam i fortë, por duhet të gjej sërish ritmin dhe besimin pas një periudhe të gjatë në të cilën nuk kam luajtur vazhdimisht. Do t’ua shpërblej atyre që më besojnë”.

Strakosha në këto muaj të vështirë ka pasur afërsinë e familjes dhe në veçanti të babait, Foto: “Familja ime është pranë meje dhe më beson dhe kjo më mjafton. Tani megjithatë duhet të jetë dikush më shumë për të besuar në mua. Jam në një moshë ku do të doja të luaja dhe të argëtohesha. Kam edhe 10 vite të tjera karrierë si portier përpara meje që do të doja t’i shfrytëzoja sa më shumë”.

Së fundi, Strakosha kujtoi Simone Inzaghin, trajnerin më të rëndësishëm të karrierës së tij dhe që debutoi në ekipin e parë në moshë shumë të re: “Unë do ta falënderoj përgjithmonë Simone Inzaghin, sepse ai më dha mundësinë të luaja kur isha fëmijë te Lacio. Zakonisht askush nuk i beson një portieri kaq të ri në Itali. Përveç Donnarumma nuk mendoj se ka pasur një tjetër kaq të ri, të paktën jo me Lazion. Inzaghi është një person i jashtëzakonshëm, e falënderoj nga zemra. Dhe si trajner ai po dëshmon se është me të vërtetë i fortë. Të kesh besimin e një trajneri si ai është një gjë e madhe dhe shpresoj që ai të jetë viti i titullit. Interi e meriton… zikaltërit po luajnë shumë mirë dhe mund të bëjnë mirë si në ligë ashtu edhe në Ligën e Kampionëve”.