Sapo Skënderbeu humbet një ndeshje, të krijohet iluzioni sikur kampionati bëhet më i bukur. Një sëmundje që na është shfaqur në këto 5 vite të dominimit të tyre dhe që na pengon të shikojmë në brendësi të lojës. Skënderbeu, ndofta edhe për shkak të monotonisë që ofron gara, ndofta edhe si rënie psikologjike pas dënimit
Sikur të ishte fundi i kampionatit dhe Tirana të kishte fituar titullin duke mundur Skënderbeun, atëherë do të pagëzohej si “dasma e madhe” . Por, në një kampionat që po vuan diktaturën e Skënderbeut në këto 5 vite, një fitore ndaj tyre shkakton dehje jo vetëm për dasmorët, por edhe për krushqit e padëshiruar. Edhe
Na u desh të prisnim shtatë javë për të parë një ndeshje të vërtetë në këtë kampionat dhe ja vlejti, qoftë edhe për të gjykuar më realisht për pjesën e mbetur të edicionit. Skënderbeu më në fund doli nga shtëpia ku e kishte ngujuar kalendari dhe të gjithë e kuptuan se ata nuk janë të
