Skenar për t’u patur zili  nga ata që në emër të futbollit luftojnë vetë ..futbollin! Një javë më parë, në Vlorë kanë hapur shampanjën  mu tek pika e bardhë e penalltisë, kur si rrufe në qiell të pastër, iu dhurua një penallti në frymën e fundit të ndeshjes. Ishte minuta e fundit , tamam kundër Partizanit, dhe tifozët vlonjatë  shikonin me habi njëri- tjetrin sikur të kishte ndodhur një mrekulli që pritej prej kohësh.. Dikush, në ato momente,  kishte brofur  me zë të lartë “ Rroftë Asambleja”,  duke shpresuar se këto ditë do të kishte penallti për të gjithë dhe lumturia do të kishte valën..11 metra.  Një tjetër kishte  hedhur helmin e njohur vlonjat : “ Mos kujtoni se na duan ne,  kjo penallti  nuk është dashuri  e lindur, por urrejtje për Partizanin”.  Pak ditë u deshën për ta vërtetuar. Ajo që ndodhi në ndeshjen me Kukësin, një penallti nga ato që arbitri Hamiti, apo sido që ta ketë emrin, pikasi “kontaktin elektrik” mes dorës dhe topit,por më tej.. ka zbuluar skenarët që lidhin javët . Flamurtarit ia dhanë, për t’ia marrë  ndeshjen me Kukësin. Të shkretët , e dinin  sikur shefat  janë turrur me kokë tek pazaret e blerjes  votës, por harrojmë se  qejfi më i madh, orgazma klasike, është kur gatuajnë çorbën e kampionatit.

Thërret me zë të lartë për arbitra kamikazë, trajneri i Flamurtarit, Duro. Akuzon se nuk mjafton ndëshkimi  me penallti, por ekipin e tij e gjymtojnë edhe me kartona  për ta bërë sa më të dukshme antipatinë zyrtare ndaj tyre.  Dhe fundja e fundit, kujt i qahet Shpëtimi në një lojë që nuk ka..shpëtim!  Ne  mund t’ i kemi harruar fjalët e forta të Sinan Idrizit në adresë të “mbretit” , por cili  zyrtar apo arbitër do të harronte historinë  blasfemuese me çorapet, pasaportat, me trukimin e njeriut të Asambelse,  më parë se të mbërrinim tek ndeshjet…

Sfidanti. al