“Rruga Daniel  Fernandez”, “Rruga Armando Cungu”, Rruga Mark Juliano” !  Mos e dhëntë Zoti sikur në Bashkinë e Kamzës të ndryshonte stili i emërtimit të rrugëve, ku emrat e politikës dhe kryeqytetet e Botës të zëvëndësoheshin me emrat e trajnerëve të shkarkuar për meritë të ekipit të Kamzës. Thonë, madje edhe mund të besohet, se ka disa rrugë të reja që presin emrin dhe  kryetari Mziu nuk do të lodhet nëpër botë për t’i gjetur, sepse do të furnizohet nga toka e Superligës.  Cilin emër do të ketë rruga e ardhshme?  Përtej pyetjes provokuese, Kamza e trajnerit Ndreu ka një metamorfozë  mbresëlënëse,  ngaqë  në javët e para dukej si një ekip që donte të mblidhte pikët e mbijetesës dhe askujt , rrezik as ata vetë nuk u shkonte nëpër mend,  se do të koleksiononin trofe  kaq të shtrenjtë..kokat e trajnerëve.  E kanë pësuar 3 trajnerë, por, në fakt, të gjithë e kanë humbur bastin me ekipin e periferisë së Tiranës,  të cilën e kishim paragjykuar më shumë si formacion që do të shtonte dozën e egërsisë në lojë, pa e ditur se do të përjetonim  një ndjesi  tjetër.  Siç duket, gabimi në arsyetim lidhet edhe me faktin se jemi të pazot për ta njohur nga afër futbollin e një kategorie më poshtë,  i cili edhe pse i injoruar dhe i harruar nga të gjithë,  ka sjellë dhurata të çmueshme në Superligë. Një sezon më pare, Luftëtarin  e bukur dhe të shpejtë në befasi, për të cilin më shumë e vramë mëndjen për ta prishur se sa për ta konsoliduar, dhe , kësaj here, Kamzën, që nuk është kaq e shpejtë në kundërsulm, por… kokën  ta këput.

A duhet të frikësohet edhe Kukësi për fatin  e trajnerit Milinkoviç,  në prag të ndeshjes  me debutuesit e pashpirt, ata që kanë hequr maskën, sa  edhe kur ulen në tavolinë, pasi kanë parë menynë e ndeshjes, porositin me mosperfillje “kokë.  Kamza nuk ndalet dhe kërkon të befasojë  edhe me qëndrimin ne prag  të ndeshjes me kampionët,  kur shefi Mziu i kujton me shpoti  presidentit Gjici se duelet e tyre kanë një fund të njohur, ndërkohë që trajneri Ndreu  i hedh benzinë zjarrit kur dërgon kartolinën shpuese: “ Do t’i them futbollistëve të mi se na duhet vetëm të fitojmë ndeshjet dhe jo  të shkarkojmë trajnerët”.   Ka humbur humori në qëndër të Tiranës, ku Partizani po lufton  sindromin Italian, Tirana po vuan mëkatet në një tokë të padenjë për sërën e saj, Dinamon po e zhysin poshtë me një zell patologjik,kurse lumturia është spostuar në periferi.  Si për ta bërë disi të vërtetë shprehjen jo shumë të vërtetë se futbolli është i të gjithëve…

Gëzim Sinemati  

Botuar ne gazeten Panorama Sport