Mund të thuhet pa një pa dy : nuk e themi dot të vërtetën , na pëlqen  krahu i kundërt i saj. Sapo Dinamo e ka mbyllur me Europën, këtë herë nuk dhuruam në mbrojtje por, në ..sulm! Pritej një “mrekulli” sipas zakonit tonë,  edhe pse e dinim fort mire se kundershtari ishte dukshem me i forte se ne. Dhe si  gjithmonë, në krye të paradës euforike qëndrojnë me stocizëm çunat e ekranit, komentatorët “patriotë”, të cilët i japin “licensë” eleminimeve duke thene se  Dinamo doli nga Europa, por ama tregoi nivel në të dy ndeshjet.

Se cili ishte niveli që treguam në ndeshjen e parë, akoma po mbahet “sekret”. Por,  ndeshja e dytë dëshmoi se Dinamo nuk ishte aq e fortë  sa per t’i mundur polaket, madje e humbi edhe qetësinë që e ka dhuratë nga brezat blu. Vetëm Bregu nuk i nxirrte dot ne ..bregun europian   dhe jo më pastaj të bënin ndonjë “mrekulli”..siç donin ithtarët e euforisë. Ata qe thane se turi i tretë na kapi ne histori, pa arritur te thonw se nje tur e patwm falas, njw tur me ekipin nga Andorra , vetwm me Hajdukun ishte tharmi.

Edhe këtë herë,  Europa u ngjit lart dhe ne ikëm poshtë,por, prapëseprapë  s’dorezohemi kollaj.Shyqyr zotit gjejmë kurajon e   themi se kokën e kemi lart. Imagjinoni sikur të ishim kualifikuar, kushedi se në cilën orbitë do ta kishim kokën…

K.Shabani