Ato ditë që Skënderbeu mori dënimin, të diktuar më shumë nga zemërimi i UEFA-s sesa nga shpirti zyrtar,   i bënim qejfin botës, duke thirrur ne kor: “ Bëjini shembull. Mos i hiqni vetëm pikët dhe trofeun e kampionatit ,  por edhe lëkurën”.  Nuk e dinim, dhe nga ta dinim,  se i dënuari me emrin e vjedhur  nga historia, Skënderbe,  shumë shpejt do të na dënonte të gjithëve.  Një dënim tjeter nga ato që s’jemi mësuar t’i vuajmë  zakonisht .Pale kur mendon se   UEFA dhe “spiunia” e saj, Sport-Radari,  na kishin “premtuar” se Europa, pak nga pak, do t’i ngjasonte ferrit për ekipin e përkëdhelur  plot me vese. Ato që ndodhën pas tri tureve, s’ kishte burrë që t’i parashikonte, i huaj apo shqiptar.  Si për dreq, këtë here, edhe vetë shefi i madh, zoti Duka,  nuk ishte ulur në tribunë, tek vendi i tij i origjines, por ishte zhytur në një kabinë pa ndriçim, si për të na kujtuar  tradhëtinë e spikatur që i kuridisi  Skënderbeut në fundin e kampionatit.   Dhe kë të besosh tani, ca thonë se kishte frikë nga zemërimi i tifozëve, ca të tjerë thonë se e kishte dënuar veten në kabinë, ngaqë ishte veshur me një uniformë  vija- vija dhe jo me kostumin zyrtar, i cili  dyfishon peshën në stadiume. Cili e pësoi tjetër ? Skënderbeut  iu dëshën 120 minuta për të mundur Mladën e fortë, që  për fatin tonë  ishte aq e pafat, ndersa disave  iu desh më pak kohë për të flakur parrullën “Poshtë Skënderbeu” dhe për të ngritur tjetrën,atë që na shkon  sipas modes  : “ Rroftë Skënderbeu”.

Ku s’të shkon mendja tani, kur mendon se Europa po na përgjon, gjoja  sikur jemi të aftë vetëm për lojë me hile dhe me prapaskenë pazaresh. Po sikur Skënderbeu të kalojë edhe turin tjetër? Kjo nuk është një pyetje e ndaluar, aq më shumë kur ne nuk e prisnim , madje, një pjesë as nuk e dëshironin,  vazhdimin kaq larg në aventurën në Europë. Dhe kur? Pikërisht në një sezon me dënime, per  të cilat thuhet se nuk paskan mbaruar akoma. Dhe më e bukura, këtë herë s’ kemi pikën e dyshimit nga virgjeria  e lojës, ngaqë  ajo ishte  e garantuar,me hir dhe me pahir, veç nga diçka tjetër  nxitet frika jonë. A do të pranojnë korçarët ta ndajnë  tortën e  triumfit me  gjithë shqiptarët e futbollit? Kur në ditën e zezë të dënimit,  ndëshkimi për korçaret na dukej më shumë si një lugë mjaltë sesa  një  grusht i forte ,në  mëndjen tonë, na pëlqente t’i mbyllnim në qeli. Dhe s’ kishte shans të dëgjoje frazën  pretenduese  se “dënimi i Skënderbeut, ishte  dënim edhe për gjithë  Shqipërinë”.  Në raste triumfi, kur edhe hipokrizia shfaqet me hipotekë, siç ndodhi,  shpërthen  ekrani se fitorja e Skenderbeut është fitore e gjithë Shqipërisë. ..

Gëzim Sinemati

Marre nga gazeta Panorama Sport