Thonë të moçmit në futboll se për fitoren mund të thuhen shumë gjëra, edhe të pavërteta, por humbja mbetet humbje dhe kur i thurr kordele të bukura. Edhe kjo e Islandës, për të cilën po thuhet se nuk paska qënë e merituar,  kjo  ndofta edhe për hatër të trajnerit “debutues” Edi Reja, sikur nuk po tretet.  Por, ama, kur vjen puna tek goli që pësuam, askush nuk pohon dot  se Kombëtarja e ka ndryshuar modën në thithjen e golave. Vetë trajneri Reja ka goditur në shenjë me frazën që na duket si muzikë e hershme : “ Mbrojtësit tanë tek momenti i golit dukeshin si birila..”. Sa vite kemi që ndjekim lojën e birilave në kurriz të portës sonë, një traditë gati stoike me të gjithë trajnerët e huaj, që ndezën  shpresën  qysh me Brigelin e deri më sot me Rejën, duke e forcuar  kulturën e “birilave”…

Edhe ky goli i fundit në Islandë, ku 3 apo 4 mbrojtës të Kombëtares, si në një sintoni të orkestruar , humbën busullën  bashkarisht , i dëshmoi trajnerit Reja se filozofia e pësimit të golit tek ne është më e ngulitur sesa ajo e shënimit të golit. Edhe pse  sulmuesi Sadiku “driblon pa top”, ngushellon shokët…fajëson erën e madhe që “kurdisën” islandezët , të gjithë ata që ndjekin telenovelën kuqezi e dinë mjaftueshem se si  në diell, në shi apo ne erë, kur pësojmë gola, jemi vazhdues besnikë të një tradite , që ndofta nuk varet as nga zotësia e  trajnerët…

Sfidanti.al