Goditet edhe emri i të madhit “Panajot Pano” në një ndeshje të vogël futbolli !  Luanin Delvina dhe Albpetroli në fushën e Delvinës, ajo  që mban emrin e legjëndës së futbollit,  një emër që rrezaton  dritën e futbollit tonë, por që s’e ndalon dot  në “errësirrën “  sapo  shfaqet fantazma e ..dhunës!  Dhe sa herë ajo zapton tokën e futbollit, viktima e preferuar mbeten  arbitrat! Dhe në një sistem ku dhuna ka bërë fole brënda topit,  do të ishte naivitet të pretendonim  asgjësimin  e dhunës brënda natës, siç predikohet  me deklarata  të tipit “ Federata e Futbollit kërkon nga organet ligjzbatuese që të marrin masa të forta për të ndalur aktet e dhunshme , që prishin imazhin e futbollit”.

Është interesant fakti se dhuna në “kohën e demokracisë”  më shumë është menazhuar sesa është luftuar.  Rasti i fundit në Delvinë është një provë e frikshme e komodimit të saj për shtatë palë qejfe: tifozi agresor vjen me motorr, kapërcen fushën sikur të ishte duke u futur në bahçen e shtëpisë, godet anësorin Elis Pulaj në kokë, kthehet tek motorri  dhe ikën ngeshëm ..punëmbaruar! Duket më shumë si film nga skenari, ku dhunuesi shfaqet në versionin jo  pica-taxi..por dhunë-taxi!

Tani, edhe pse thërrasim me zë të lartë kundër dhunës,  kemi dhënë prova ndër vite se s’kemi zemër për ta vrarë dhunën . Në fund të fundit, ajo më shumë shkarkon tek populli , në rastin e futbollit më shumë tek arbitrat. Edhe pse thonë se dhuna  është si cikloni, nuk fal asnjërin, kjo nuk besohet shumë.  Dhuna ‘alla shqiptare”  është  bujare me ata sipër, e pësojnë gjithnjë  ata poshtë…

  Sfidanti.al